BABAM

Posted on By admin

Sarı siyah, kızıl ve ak saçlım,
Yeşil ve buğulu gözlü, yorgun bakışlım,
Gür seslim…
Babam… Bir yıl oldu,
Sana oğul tadında “Babam” diyemeyeli.
Yorgunum,
Bezginim,
Yüreğim kor ateş,
Gözlerim hep buğulu,
İçimde volkanlar patlıyor,
Nefesim daralıyor,
Sesim titriyor,
Genzim yanıyor…Ama nafile…
Anama; ata,
Karıma; baba,
Çocuklarıma; büyükbaba
Bıraktın beni de,
Gittin…
Gittin de,
bana ben
“Baba” olamıyorum be babam… Ağlamak,
Sessiz sessiz haykırmak için;
Geceler,
Tuvaletler, ya da
Yalnız odalar yetmiyor, babam…

Sünnet ettirdiğin,
Gelinine tanıştığım,
Nikâhlandığım,
İlk torununun doğduğu, O Mayıs’ı sevmiyorum artık
Babam..O 10 mayıs 2001 var ya,
İşte o benim “miladım” oldu
“kara miladım” oldu,
Babam…Çalan telefonları,
Perşembeleri,
Saat onbuçukları…
Sevmiyorum babam…

Her yerde,
Her şeyde,
Sen varsın.
Ama yoksun…

Yetim Ergün…
Dul Hatice…
Rahmetli İlhan…
Oldu mu be babam,
Oldu mu?

 Ergün VEREN
Ankara Beştepe
20.04.2002

admin
admin (tüm yazıları)
ŞİİR