Turgay YÜKSEL

Oturmuş yazarsın okunsun diye bir vakitte ama kinaye ama bigane
Düşünürsün yazmadan yazdıktan sonra iki kere denkgelsin kafiye
Olurmu cümleye heceye bütünlüğe uydurdumu düşünürsün biteviye
Dörtlükte ararsın uyumu olmuştur anlamlı sonunda ZENGİN kafiye

Şiir bumudur okurken kendin mi okuyanmı hoşlanacak anlayacak
Satır birer aldatmacamı cümlelerde okuyan okuyunca anlamayacak
Elbette yazan yazdırana mutlaka soracak sorduracak anlatacak
Hayat acımasız tabiî ki olacakları yaşanmışlıkları katıksız aktaracak

Bir tebessüme sevgisini saygısını dostluğunu ham neyini katacaksa
Saygısında büyüklüğü küçüklüğü hüznünü kinini dem de sunacaksa
Bir semaverce kıymeti Afrodit bardaklarda keyf olarak akıtacaksa
Bırak katsın, bırak sunsun, bırak akıtsın kalp kanıp huzur bulacaksa

Tuğlayla örülü sıvasız kireçsiz bir dört duvar gibidir natur hayat
Ders almadır yanılgılar kazıklar tecrübe olur çıkar karşına mutlak
Yaşarken yaşanacaktır da olabildiğince sanki kaçtığına inanarak
Ne de olsa ömür insana mükâfattır eline batsada delice kanatarak